Imitation

Just now I saw someone surfing a classy looking website, its design was somewhat similar to that of Facebook’s and I thought that what the hell I am doing? Why I am not accessing that classy website. A sudden thought came to my mind to ask the name of the website, to ask how he opened that site but I refrained and came to my desk and started writing this post. I learn a lot about human psychology from my own traits and here I have experienced one more trait, “Imitation”. Now days, what I’ve observed, people do not wait for a moment to imitate others. The fell deprived, embarrassed, lonely and left away if they don’t imitate. We wrap the imitation in the eulogy saying “keeping pace with the world” Whenever someone comes up with something new or classy we become desperate to know the source of that thing and lay down plans and ideas to get that thing. We are forgetting what we actually need or want, be it a mobile phone or a formal attire, imitation is prevalent. We have to put in a lot of efforts if we want to get rid of this devil and sometimes we even don’t know that we are being a victim of this monster and are dancing on its beats.
There was a time when I didn’t have any mobile phone and at the same time many of my friends were in possession of this gadget and many told me to buy one but I found no need to have a mobile phone but when I bought one for me I didn’t keep in my mind the features but I kept in my mind the review and acceptability of people. I even went through the same handsets which are possessed by my friends and then I finalized the one. My need was mobile phone but not that one, any phone with some basic features would have been okay but my decision was influenced by many things. My brain was trying to imitate other people’s choice and in this process my originality was lost.
Whenever I see a tattoo, I feel like having one on my arm or bicep but till date I’ve refrained myself because of many factors but the main factor is imitation. Now sometimes it happens that we are being original but for others we might be imitating. Take the case of Preetam, people say that his music is not original but for him he has made an original and its own tune. Preetam would hug me if he reads this sentence. But the thing is that we have to struggle a lot to show that we are not copying and in this struggle knowingly or unknowingly we copy ideas or anything else. We do have same patent against many names that means that one cannot judge whether a person is imitating other or not. Suppose a person hasn’t seen “Wake up Sid!” and he clicks a photo of his crossed leg and puts it on Facebook but the feedback what he receives is not he has expected. His friends will think that he has copied the idea but for him that was his own creativity. So how to judge whether a person is copying someone or not? There no standard procedure for this and even there is no need to have one. If someone is happy by imitating then it’s a very good thing and he has full freedom to copy that idea. One can always get inspired from various things and then can discover his own thing with slight or huge change.
The only thing which needs to be taken care is that one must not imitate blindly just to show off or mask one’s originality. It is very essential to be over selves. Why people copy and paste cool status lines on social networking? Some people even don’t know the meaning of that line though they are tempted to do so. Let’s acknowledge if we are borrowing any idea. That will never create a bad image and in fact that will give some happiness to the person whose idea you have imitated.
Here I am not going to discuss the imitation China is using in their electronic equipments!!!!

Words

Language is just a medium to express feelings and views. So the expression of things is not limited to language or in blunt words "Expression is not dependent on language."

But each language holds its own complexities. Grammar , synonyms , antonyms , genders and what not. If a person is good looking then to express this thing in English we must take into consideration his/her gender because if I'll use the wrong word people will think that I am an ignorant person.

But why do I need to think hundred times before speaking or writing in any language? Why do I need to learn a single language for years while I know that the significance of a language is just to pass my expression to others.

Can someone tell me that who made those grammar rules? And if you can answer that question then answer one more question , why are there so many exceptions in each and every rule? Who told that the spelling of psychology is psychology , why the hell there are silent alphabets?

Why we cannot ask for answers of these questions? We are just being a lamb and following what is being done. The people who standardized those words may have chosen the spellings and grammar rules of their own choice and now it has become prevalent and no one questions 'em.

What if I make a spelling error or a grammatical error while communicating? People will think that this fellow is not a learned one but why should I? I just want to convey my message and until I am successful in doing so why should I care about the rules and spellings.

If a person comes across a word which other people might not know and if in any communication he/she uses that word than the impact would be different. Come on words are just words why are we so much bothered about 'em?

Every word has umpteen number of synonyms. I do agree that depending upon the circumstances we have to use a synonym of the same word but why should we increase the complexity? Don't we already have enough complexities to deal with?

I am observing that now a days people have started using slangs in their day to day life. Many people are there who are severely criticizing this thing but I think that use of slang is a good thing. It saves time and space. The sole purpose of the words and language is satisfied , communication. Language is a man-made thing and man can at anytime change that according to his own comfort and convenience.

Yes, surely we'll find people including me who say that we must use our mother tongue as a medium of communication, but why? Why we become emotionally attached to those man-made things? We don't know which language do God speak so there is no spiritual angle in the use of language. You are not being infidel while using any language other than your mother tongue.

People communicate even without words so why we are being dependent on and influenced by the words. Just imagine that how much time of your life you have spent to mug up spellings and grammar rules. How much time you have to invest to traverse the pages of the dictionary? And then think that what have you finally achieved after this investment? Just a few more words!!

પોકળતા

ગઈકાલે મારી કોલેજ નો છેલ્લો દિવસ હતો. આમ તો હજુ ૧૬મી મે ના રોજ મારી કોલેજ કાયદાકીય રીતે પૂરી થવાની છે. પણ અમારે માટે તો જાણે ગઈકાલ નો જ દિવસ છેલ્લો હતો એમ માની ને બધા જ લોકો ગમે તે કરીને ૧-૧ પળ ને યાદગાર બનવાની મથામણ માં લાગી ગયા હતા. શરૂઆત તો ઘણી સારી રહી, કારણકે ઘણા દિવસો થી ના મળ્યા હોઈએ એવા મિત્રો સાથે મુલાકાત થઇ. બધા એકબીજા ને ભેટીને મળી રહ્યા હતા. જે લોકો એ કોલેજ ના ૪ લાંબા(૧) વર્ષો દરમિયાન ઘડીભર શાંતિ થી બેસીને વાત પણ ની કરી હોય એ લોકો આજે હસી-હસી ને વાતો કરતા. અને લોકો ની વાતો માં કોઈ ખાસ વિષય તો નઈ જ. "કેમ છે?" . "બહુ દિવસો પછી મળ્યા?". "કેવું ચાલે છે?". "આજે રાતનો શું પ્લાન છે?". "તમે તો મોટા માનસ થઇ ગયા હવે?". બસ આવા બધા પ્રશ્નો અને સામે એવાજ જવાબો. બસ બધાના મન માં એકજ વસ્તુ વ્યાપી ગઈ હતી, કે ભાઈ(૨) આજે તો કોલેજ નો છેલ્લો દિવસ છે મન મૂકી ને જલસા કરવા છે. હા, પણ અમુક લોકો તો એવાજ રહ્યા જેવા પહેલા હતા. અલગારી સંત ની જેમ કોલેજ પસાર કરી. અરે પણ આપણે છીએ કોણ એ લોકો ને આવા રૂપકો આપનારા? એમના માટે તો કદાચ એમને આપણાથી પણ વધારે મોજ-શોખ માણ્યા હશે? પણ ના, અહિયાં તો મોજ-શોખ ની એક જ પરિભાષા છે , શોર-બકોર કરી મુકવો, લોકો ને ભેટીને મળવું, પોતાના જૂથ માં રહેવાનું, અલગ અલગ પ્રકારનો ચિત્રો ખેંચાવા, લોકો ની મશ્કરી કરવી અને હંસી ઉડાવી, રાત્રે ક્યાંક બહાર ફરવા જવાનું, એકાદું movie જોઈ આવવું, જમવાનું તો બહાર જ કરવાનું, રાત્રે થાય એટલું મોડું કરવાનું, અને આ બધું પતિ ગયા પછી લોકો ની જોડે પોત-પોતાના પરાક્રમો ની વાતો કરવી અને પોતાના પરાક્રમો ને આધારે સાબિત કરવાનું કે "જલસો તો બાપુ અમે જ કર્યો છે."

મને તો એક વાત સમજાતી નથી. ગઈકાલે લોકો ને જે એકબીજા માટે અમીઝરા વહેતા હતા એ આટલા વર્ષો સુધી ક્યાં વસતા હતા? સાચી વાત તો એ છે કે આતો ખાલી એક ઉભરો હતો જે આવી ને જતો રહ્યો. દરેક માણસ ની ઈચ્છા હતી કે એ બને એટલા વધારે લોકો ને મળે, આનંદ કરે પણ આવો કામચલાઉ (temporary) આનંદ શું કામનો? movie જોવાનું એટલે જોવાનું , પછી ભલે ને ગમે તેવું હોય કે બીજી વખત(૩) પણ જોવું પડતું હોય. photos તો પડવાના અને એ પણ જાત-જાતના નખરા કરી કરી ને પડવાના. લોકો ફોટો પડાવતી વખતે હાથે કરીને બુમો પડે છે અને એ જ ટાઇમ પર કોઈ કેહેશે પણ ખરું કે "ફોટા માં અવાજ નઈ આવે", લોકો ની બૂમ પડવાનું એક કારણ એ હોય છે કે એ લોકો આજુબાજુ ના લોકો સામે પોતાની સર્વોપરીત્તા જાહેર કરવા માંગે છે. જયારે જયારે પણ કોઈ ફોટો પડાવે ફોટો ખેંચે છે ને ત્યારે ત્યારે એના મન માં ખાલી એક જ વિચાર ચાલતો હોય છે કે "આ ફોટા ને facebook પર મુકીશ તો કેટલી comments અને likes આવશે?". અને ખરા અર્થ માં તો લોકો facebook પર મુકવા માટે જ ફોટા પડાવે છે કે જેથી પોતાના મિત્ર મંડળ માં પોતાના પરાક્રમ ના પ્રમાણ આપી શકે અને પુરવાર કરે કે "જલસો તો બાપુ અમે જ કર્યો છે." અને આવાજ ફોટા બીજા લોકો માટે પ્રેરણાનો સ્ત્રોત બને છે અને ભવિષ્ય માં એ પ્રકાર નો ફોટો પડવાનો પ્રયત્ન કરે છે . "wake up sid " ચલચિત્ર નો પેલો બે પગ ની પાની ને એકબીજા પર ચડાવીને જે ફોટો બતાવ્યો છે એ જોઈ ને તો ખબર નથી કે એવા કેટલાય ફોટો લોકો એ પડ્યા હશે.(સાચું કહું ને તો મેં પણ એવા ૧-૨ ફોટા પડ્યા છે પણ હું મારી વાત ને પુરવાર કરવા માટે કહી પણ દઉં છું કે "creativity is always inspired !")

આટલું હતું ત્યાં સુધી તો ચાલી જાય, પણ જયારે કોઈ વ્યક્તિ આ પ્રકાર ના મોજ-શોખ ને વ્યર્થ માની એનાથી અળગો રહેવાનો પ્રયત્ન કરે તો એ બીજા લોકો ની નિંદા નો ભગ બને છે. "નીરસ છે સાવ" એવા કટુ વચનો સંભાળવા પડે છે. અને અમુક લોકો ને આવી બીક પણ હોય છે કે જો એ લોકો પોતાની જાત ને આવી બધી પ્રવ્ર્તુત્તિઓ માં પરોવાશે નહિ તો કોઈ પણ એમનો સ્વીકાર ની કરે એટલે તિરસ્કાર ની બીકે એ લોકો આવી પ્રવૃત્તિ માં રચ્યાપચ્યા રહેવાનો ડોળ કરે છે.

અહિયાં હું એવું સાબિત કરવા નથી માંગતો કે બહાર ફરવું , લોકો ને ભેટી ને વાત કરવી વગેરે વગેરે ખરાબ વસ્તુ છે. હું તો માત્ર એટલું જ કહેવા માંગું છું કે લોકો ને માટે અને પરાણે પરાણે શું કરવા આવા કોઈ કામ કરવા? આનંદ અને પ્રમોદ કરવા માટે કોઈ "algoridhm ના steps follow નથી કરવા પડતા", એની કોઈ એક વ્યાખ્યા છે જ નઈ, દરેક વ્યક્તિ માટે એ બદલાયા કરે છે અને આ પરિભાષા ને કોઈ ની માન્યતા ની પણ જરૂર રહેતી નથી.

ક્યારેક ખડખડાટ હાસ્ય કરતી વખતે એવો વિચાર આવે કે ખરેખર વાત માં આટલું હાસ્ય છુપાયેલું હતું કે ખાલી લોકો હસે છે અને અત્યારે તો મારે હસવું જોઈ અ એટલે હસું છું? લોકોનું અનુકરણ કરવામાં અને લોકો ને કંઈક પુરવાર કરવામાં માણસ પોતાની જાત ને જ ભૂલી રહ્યો છે અને પોકળતા ને વ્યાપક બનાવી રહ્યો છે.

અમુક ખુલાસાઓ :

૧ . મેં કોલેજ ના ચાર વર્ષો ને લાંબા નું વિશેષણ આપ્યું પણ આ તો ખાલી જે લોકો એકબીજા ને સરખી રીતે ઓળખતા નથી એ લોકો માટે લાંબા છે , મિત્રમંડળ જોડે તો આ વર્ષો હાથ માંથી રેતી સારી પડે ને એમ પસાર થઇ જાય.

૨. "ભાઈ" શબ્દ મારી બોલી માં વણાઈ ગયેલો છે તેથી એવું કઈ ના વિચારતા કે હું સ્ત્રીઓને ગણતો જ નથી.

૩. મેં "dum maro dum " બીજી વખત જોયું હતું એટલે મેં એ વાત નો ઉલ્લેખ કર્યો હતો.

Power

Actually I was in a little ambiguity for the title of this post. I had two options 1.Power 2.Helpless.

I decided to put it as POWER because the word is powerful and bears some positivity and life in it.

There were two kind of vehicles in a non-parking area, twenty 2-wheeler and one 4-wheeler. A towing van cam and lifted all the 2-wheeler vehicles but didn't touch that car. Why? Because the 4-wheeler symbolizes power. They didn't dare to touch because they were afraid if they towed the car of a powerful person.

Actually I am a bit confused about the difference between power and money.

Both go hand and hand. If you have power then you will have money and vice versa.

So what is authority? Are power and authority two different things or synonyms? I think they are synonyms but the application is different. I know this post is full of vagueness but I can't help this.

I've one example of power without money.

Nirma' security. Those stupid gate-keepers act as if they are our boss. They might have salary of hardly 3000-4000 a month but look at the power they possess. They are backed by powerful people and yes those people in the back have a lot of money. So I wonder if these security personnels are sacked from their jobs whether they'll maintain the same attitude . Let us take simple scenario, do these people act the same outside Nirma? The answer is definitely NO.

So, I think that the power is always limited to a particular cluster. Prime Minister of India may be powerful against P.M of Bhutan but what about P.M of India against President of USA. The power reaches its limit.

Now I am getting clear about power and authority. Power comes from authority, the reach upto which one's commands will be followed.

That security personnel had an authority to ask each and every one for their I-Card and was authorized to keep them waiting outside the gate. But, they didn't know how to exercise this power.

Spiderman says : "With great power comes great responsibility." But what is that powerful person doesn't fulfill the responsibility. What if he/she become dictator?

That's the point here. The powerful people are forgetting their responsibility. They are making us to things they desire. The AMTS bus conductor will not give you ticket unless you give proper denomination though he'll have the change in his pocket. The person at student store will not take 150 rs if you are supposed to pay 130 rs though he'll have more that five 10 rs notes in his drawer.

But why these people are doing this? The answer is simple. We are allowing them to do so that's why they are doing this? But what can a STUPID COMMON MAN can do?

What can't he/she do? Slap that person in the student store in front of whole staff. Yeah this needs courage and risk taking ability. There can be many ways. Ask firmly to listen to what you are saying. BUT, there will always be fear of getting detained from the college. If you ask the bus conductor with a loud voice that conductor will stop the bus, call his colleagues and will try to bully you. And there will be a crowd of people just watching the MASALA MOVIE LIVE.

It takes a lot to rebel. This is because when you are rebelling , you are alone. Each and everyone of us wants the revenge from many person. I better use the word JUSTICE. But the justice is denied because that person is powerful and you are all alone.

What if in a bus you are with your 10 friends? That conductor will salute you and will not even think of bullying you.

But getting those 10 friends to stand by you is very difficult. This was just a case of bus-conductor. If you want to change the system , you will need a lot of people. Many will think that "it was wrong, I must do something". But that person end up doing nothing but gossiping.

And we have reasons for it also. THE GENUINE reasons. What if I get hurt? What if police get involved? What if they come up with more people outside my area? What if they try to kidnap me? What if they use their CONTACTS(POWER) to harm me or my family? What if I fail and get humiliated? What if I am detained? What if I am KILLED?

Come on. When someone tries to bully you by using his/her power, your self-esteem is damaged badly. You cannot even sleep. You cannot face yourself. You feel helpless. So why not face the situation? Why not get a good sleep by rebelling against wrong doers. Just think "at max what can happen?". Take calculated risk, but do something. For your own self.

When will we stop cursing and start acting?

21

I am turning 21 in this May. This is a random thought that came to my mind. I challenged myself to list out the things which I've achieved during these GLORIOUS 21 years.

I was shocked. At the first stage I wasn't able to recall a single achievement. But why? That is because there wasn't rather isn't clarity about the definition of achievement. When I wasn't able to gather a single achievement I broadened the scope of the definition and then after I finally was able to put something in that basket.

But why exactly I didn't gather even a single achievement. The reason is not only the haziness about the definition but also a lot of failures and things yet to be achieved hovered above the good things and made them insignificant.

I don't know the answer to the question "What do you think of yourself." and this question is unanswered till at the age of 21.

I don't know the scale at which the success is measured. I doubt when I laugh and ask myself whether I indeed enjoyed that moment or was laughing just for the sake of laughing. (This is totally pointless to mention here)

At this age of 21 I am both successful and a big failure , this totally depends on the reference for the comparison. If I compare myself with Mark Zuckerberg then I am nobody but if I compare myself to a beggar on the street then I am the most successful.

But why the hell do I need to compare myself to judge myself? Why can't I say that "Hey, since I am happy I am successful. Period." No, I can't do this because now a days people live for show off. An individual is least interested in his/her self but he/she is more concerned about his/her image in-front of others. (Could have written more in this but didn't get a feeling to write more on this aspect.)

I know I am digressing from the topic. So at the age of 21 what was I supposed to achieve?

Thank god there is no time-table or "things to do before XXX years"-table. This is because the human potential cannot be measured.

At the age of 21, I know only 3 languages but there may be a person who'll know 5-6 languages and there may also be a person will be illiterate. So what's the point? The point is "I donno".

I think that you may think that by giving these examples I am sending vibes of complacency. No, that's really not true. In fact I am sending exactly opposite vibes because no target set by you is enough. There is always a scope for more. This thing never ends yeah but just take some minutes just before turning 21 to write this kind of post.

At the age of 21 I have achieved so many things which I don't value because I have yet to achieve so many things.

The most haunting , cruel , harsh, disappointing, pitiable, ironic and brutal thing is that at the age of 21 I still don't have a girl-friend.

Radio

Today I was listening to radio. I was switching between channels. While doing this, I observed one thing which I think relates to our life also. That thing is "the problem of options and choices."

I tuned into one station, that station was playing one of my favorite songs, so I listened to that for a few seconds, then a thought came into my mind. I thought "Hey, why are you listening to this song?, Come on , check other stations, they might be playing your MORE favorite song. I changed the channel. I kept on changing the channels but none of them were playing my favorite song so finally I came back to the original channel on which I was listening to a good song. But, when I came back to that channel, the song was almost over and I couldn't enjoy that."

So, what I learned from this incident is that whenever we get what we like then we must be happy with that , what others have got is none of our business.

Someone can counter my argument by saying that "This was just one case that I didn't find MORE favorite song from any other radio station, what if I could have found the MORE favorite song? It also holds its own probability."

I will answer this argument just by asking "can you define MORE?"

I know, no one can answer that question. The mentality is that the more we get the more we wish and in this endeavor many times we tend to loose what we had before and in the end we have nothing left.

Someone can also ask that "Risk is necessary in the life. We cannot achieve anything without taking risk. One must not be complacent."

I totally agree with this point. One must take risk. But, the risk must a calculative one. One must know the reason behind that risk.

If you are sacrificing one of your favorite songs in search on any other RANDOM favorite song the that risk is meaningless. Yeah, sometimes you will be successful but there are many times you will loose what you have.

Instead of this what I think is, "I am listening to one song, and I want to listen to another PARTICULAR song, the song which is clear in my mind, the song for which I can afford to sacrifice the present song, if this clarity is there , then I will go for searching that song at the cost of the current song."

This trade off is necessary.

Wow, today I wrote a post on some different subject. I don't know what this subject is but I am happy. I am eager to know my readers' views, suggestions and questions for this post.

બેચેની

આજે મન વિચારો ના વમળ માં દિશા ભટકી રહ્યું છે. શેની પાછળ દોટ મૂકી છે એ ભૂલી ગયો છું અથવાતો એ મને પહેલેથી ખબર જ નહતી પણ આજે ભાન થયું છે.

આજે હું ૧ website પર ગયો lindn એવું કંઈક નામ હતું. મેં ૧ વ્યક્તિ ની profile જોઈ , નામ તો નઈ કહું, પણ ત્યારે મને થયું કે અરે! મેં મારી જિંદગી માં શું કર્યું છે? એ profile માં બહુ બધી સારી સારી વિગતો લખેલી, સારા સારા certified courses , સારી જગ્યા એ training , ખુબ જ સરસ positions of responsibility , વગેરે વગેરે.

મેં વિચાર્યું કે મારી જોડે તો આવું કઈ છે જ નઈ. મેં તો મારી જિંદગી ના ૨૦ વર્ષ ધૂળ માં કાઢ્યા. જીવન માં કદી કોઈ યોગ્ય દિશા જ નથી રહી. ૧ વસ્તુ પ્રત્યે વફાદારી જેવું કઈ છે જ નઈ. ૧ જગ્યા એ નિષ્ફળતા મળે તો તરત જ બીજી ને પકડી લેવાની(હા, ૧ બાબત છે કે જેમાં હજુ સુધી હું આવું કરી શક્યો નથી અને ખબર નઈ કરી શકીશ કે નઈ.)

મારી પસંદગી નું માં હું નઈ રાખું તો લોકો કેવી રીતે રાખશે? છેલ્લા કેટલાક દિવસો થી હું મારો પ્રોજેક્ટ સરખી રીતે કરી રહ્યો હતો પણ જેવી ૧ ઘટના ઘટી કે પ્રોજેક્ટ ને નેવે ચડાવી માં બુઠ્હા સામાન્ય ઘ્યાન ને વધારવાના પ્રયત્નો કરવામાં લાગી ગયો છું.

સાલી આ તો કોઈ જિંદગી છે? કોઈ મક્કમતા જેવું જ નથી. કોઈ ૧ વસ્તુ નથી કે જેને હું સંપૂર્ણ રીતે વરી શકું. પોકળતા વ્યાપી રહી છે. પોતાની જાત ને ગંભીર પ્રશ્નો પૂછી નાખું છું અને પછી એના જવાબ શોધવાનો પ્રયાન્ત્ન કરું છું ત્યારે ભાન થાય છે કે હું મારી જાત ને કેટલી ઓછી ઓળખું છું.

મન પર ૧ બોજા જેવું રહ્યા કરે છે. મુક્ત મને હાસ્ય કરતા બીક લાગે છે. મન મૂકી ને રડવાનું મન તો થાય છે પણ આંખો આંસુ ઓ ને પોતીકા માની બેઠી છે એટલે ૧ ટીપા માટે વલખી જવાય છે.

passion , આ શબ્દ જ જોમ ભર્યો છે. આ શબ્દ માં ખુમારી છલકાય છે. આ વસ્તુ ની ઉણપ વર્તાય છે. ધગશ કદાચ એનો પર્યાય હોઈ શકે, પણ ક્ષણિક ઘગશ કોઈ કામની ખરી?

આજે ગુણવંતભાઈ શાહ નું ૧ પુસ્તક વાંચી રહ્યો હતો "રણ તો લીલાછમ", ખુબ જ ઊંડા વ્યંગ છે એ પુસ્તક માં. એમના ઘણા બધા શબ્દો મને પોતીકા લાગે છે. પણ આ પુસ્તક વાંચતો હતો ત્યારે મને કોઈક આવી ને કહે છે કે કેમ "ગુજરાતી પુસ્તક વાંચે છે?". અરે આ તો વળી કેવો પ્રશ્ન? મારે વાંચવું છે , પછી ભલે ને એ કોઈ પણ ભાષા માં હોય, પણ નઈ લોકો ને આ વાત નથી પચતી. એ લોકો માટે તો પુસ્તક વાંચવું હોય તો ખાલી અંગ્રેજી માં જ હોવું જોઈ એ.

આજે મને એમ થાય છે કે કેમ હું લોકો ની આટલી બધી પરવાહ કરું છું? હું જેવો છું એવો જ રેહવા માંગું છું. મારે કોઈ ભારે ભારે વિષયો નથી ભણવા, કોઈ મોટા મહાવિદ્યાલય માં ભણવા માટે નથી જવું, સામાન્યજ્ઞાન મારે નથી જોઈતું. કેમ હું આટલો મજબુર છું? રોટલો રળી લેવા માટે મારે આ બધું કરવું જ પડશે? આનો અંત શું મારા અંત પહેલા આવશે. શું અત્યારે જે બંધનો છે એ મટ્ય પછી બીજા કોઈ બંધનો ઉભા નઈ થાય એની મને કોઈ બાહેંધરી આપી શકે છે?

બસ ભૂમિક , થોડો ટાઇમ સહન કરી લે પછી તો જલસા જ છે, પણ અમુક સમય પછી આ વાક્ય ફરી ફરી ને સંભળાયા જ કરે છે અને અંત નથી આવતો.

શું સામાન્ય જિંદગી જીવવું પાપ છે? B . Tech ની ડિગ્રી લેવી પડે, સારું કમાવું પડે તો જ કોઈ છોકરી આપશે , તો જ સમાજ માં લોકો પૂછશે. અરે શું ધોઈ પીવો છે આવા સમાજ ને? અરે એ છોકરી શું કામની કે જે મારી ડિગ્રી અને પગાર જોઈ ને મારી સાથે આવે.

એવું કહેવાય છે કે મહાન વ્યક્તિ ઓ એવી વસ્તુ પહેલા કરે છે કે બાકી બધા લોકો માટે અઘરી હોય, પણ ભાઈ મારે બાથી બનવું મહાન. મારે સરળ વસ્તુ પણ નથી કરવી. મારે મને ગમે એ વસ્તુ કરવી છે.

લોકો કહે છે કે માણસે મહત્વકાંક્ષી બનવું જોઈ એ, મરણ પછી પણ લોકો યાદ રાખે એવા કામ કરવા જોઈ એ, અરે પણ એ કામો કરતી વખતે પોતાની જાત ને જ ભૂલી જવાય તો લોકો ગમે તેટલું યાદ કરે એનાથીથી ફાયદો શું?

હા , આ બીજી ૧ વસ્તુ આઈ, ફાયદો. બધી વસ્તુ માં ફાયદો શોધ્યા પછી જ કામ કરવું જરૂરી છે? કોઈ કામ ખાલી કરવા ખાતર મને ને પ્રફુલ્લિત કરવા માટે ના કરાય. પણ નઈ, એવા કામ માટે ૧ ક્ષણ નો પણ સમય કાઢવો ગુનો બને છે.

ઓલી linkdn ની profile એ મને તાણ માં લાવી ને મૂકી દીધો છે? ક્યારેક તો મન ને સમજાવી લઉં કે એ profile વળી વ્યક્તિ એ એ વસ્તુ કરવા ખાતર જ કરી હશે. પણ શું હું આંખ આડા કાન કરી રહ્યો છું? એવું થાય છે કે કંઈક કરવું છે, પણ શું કરવું છે ખબર નથી. હા પણ એટલી ખબર છે કે અત્યારે જે કરી રહ્યો છું એ તો નથી જ કરવું. તો પણ ઢસરડો લીધે રાખું છું અને જેમ ચાલે છે એમ ચાલવે રાખું છું.

આજે મન બેચેન છે કારણ કે એ અમુક પ્રશ્નો ની શોધ માં નીકળ્યું છે. પણ શું મને જવાબો મળશે? કઈ જ ખબર નથી. બંધનો એટલા બધા છે કે એ મારો માર્ગ મુશ્કેલ બનાવી રહ્યા છે. આત્મખોજ માટેની આ મુસાફરી શું હું ક્યારેય પણ પૂરી કરી શકીશ?????